Jana Kochanowskiego Dzieła polskie (1919)/Fragmenta albo pozostałe pisma/Pieśń IX

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan Kochanowski
Tytuł	Jana Kochanowskiego Dzieła polskie
Podtytuł	wydanie kompletne, opracowane przez Jana Lorentowicza
Wydawca	Tow. Akc. S. Orgelbranda S-ów
Data wyd.	[1919]
Miejsce wyd.	Warszawa
Indeks stron

›››

[160]PIEŚŃ IX.

Kto mi wiary dać nie chce, daj ją oku swemu,
A przypatrz się stworzeniu pilnie tak pięknemu:
Taka jeszcze nie była za dawnego wieku,
Aniołowi podobna barziej niż człowieku.

Raj tam, gdzie ona siedzi; a którędy mija,
Za jej stopami róża wstawa i lelija;
Jej gwoli piękne drzewa dają cień sowity,
Nie chcąc, aby ją letni żegł ogień obfity.

A ona myśl wspaniałą znosząc^[1] z układnością,
I niedobyte^[2] serca zwycięża miłością,
A człowiekiem tak władnie jako słońce wonnym
Nawrotem^[3], albo magnes żelazem nieskłonnym^[4].

Wiele oczom powinien, o Pani, kto ciebie
Oglądał, a ucieszył twem pojźrzeniem siebie;
Dalszego czasu może nie zamierzać^[5] sobie,
Iżby kiedy miał gładszą oględać po tobie.

Niech się więcej nie chłubią staradawne lata,
Z swojemi Helenami; jest za tego świata^[6],

[161]

Która gładkością wszytki pierwsze tak minęła^[7],
Aż i przyszłym nadzieję na wieki odjęła.

1. łącząc.
2. niezdobyte.
3. słonecznikiem.
4. nieugiętem.
5. nie naznaczać.
6. za dni dzisiejszych.
7. prześcignęła.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kochanowski.