Jana Kochanowskiego Dzieła polskie (1919)/Psałterz Dawidów/Psalm IX

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Psałterz Dawidów
Podtytuł	Psalm IX
Pochodzenie	Jana Kochanowskiego Dzieła polskie: wydanie kompletne, opracowane przez Jana Lorentowicza
Wydawca	Tow. Akc. S. Orgelbranda S-ów
Data wyd.	[1919]
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Jan Kochanowski
Indeks stron

›››

[24]PSALM IX.
Confitebor Tibi Domine in toto corde.

 Ciebie będę, Boże prawy,
Całym sercem wyznawał,
Twoje wszystki dziwne sprawy
Będę światu podawał.

 Będę wesół w Twej obronie,
Będę wszechnaświętszemu
Przy łagodnej śpiewał stronie
Imięniowi Twojemu.

[25]

 Nieprzyjaciel mój stwożonystrwożony
Podał tył nieuczciwy,
I padł strachem ogarniony,
Widząc Twój wzrok straszliwy.

 Ty litujesz krzywdy mojej,
Tyś kwoli niewinności
Zasiadł na stolicy Swojej,
Sędzia sprawiedliwości!

 Przepadli ziemię^[1] przeklęci
Na Twe słowa fukliwe,
Wytarłeś z ludzkiej pamięci
Ich imiona chłubliwe^[2].

 Zły człowiecze, spustoszyłeś
Pola nieprzerodzone,^[3]
Zwojowałeś, wywróciłeś
Miasta pięknie sadzone.^[4]

 Ich pamięć pospołu z nimi
Na wieki zaginęła,
Ale Pańska moc wiecznymi
Czasy będzie słynęła.

 On stolicę Swą narządził,
On ludzkie nieprawości
I wszystek świat będzie sądził
Podług sprawiedliwości.

[26]

 On jest ucieczka ubogich,
On dodaje ratunku
Połoźonym w krzywdach srogich,
I w żałosnym frasunku.

 Wszyscy, którzy Go poznali,
Jemu niechaj ufają;
Nigdy się nie oszukali,
Którzy w Nim ufność mają.

 Mieszkającemu śpiewajcie
Na wysokim Syonie;
Jego moc opowiadajcie
Narodom w każdej stronie.

 Pomścił się Pan sprawiedliwy
Krwie niewinnej rozlania,
Usłyszał płacz żałobliwy
I ubogich wołania.

 Użyj nademną litości,
Boże nieogarniony!
Patrz, w jakiej niebezpieczności
Jestem dziś położony.

 Chciej mię z rąk srogich wybawić
Śmierci nieubłaganej,
Abych Twe sprawy mógł sławić
W cerkwi Twojej wybranej.

 Jam smutny tak lamentował,
A Tyś usłyszał w niebie;
Teraz się będę radował,
Mając obrońcę z Ciebie.

[27]

 W tym się dole potopili,
Który sami kopali;
W tem się sidle połowili,
Które sami stawiali.

 Niedarmo Bóg sprawiedliwy
Po wszystki wieki słynie;
Uplótł się człowiek zdradliwy
W swoich rąk własnych czynie.

 Upad^[5] wisi na grzesznymi,
Upad nieuchroniony,
Nad narody przeklętemi,
Kędy Bóg zapomniony.

 Nie na wieki Pan przebaczy^[6]
Upadłego człowieka,
Ich nadzieja (tak Pan raczy)
Ważna będzie do wieka.^[7]

 Powstań, wieczny nasz Obrońca,
Nie daj się zmocnić złemu;
Twój sąd niech będzie do końca
Światu jawny wszystkiemu.

 Ogarni strachem pogany,
Niech się ludźmi być znają;
Którzy dziś mogą być pany,
Jutro z chudym zrównają.

1. zapadli się w ziemię.
2. chlubne, chełpliwe.
3. bardzo urodzajne.
4. stawiane.
5. upadek, klęska.
6. zapomni.
7. wiecznie.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kochanowski.