Jana Kochanowskiego Dzieła polskie (1919)/Psałterz Dawidów/Psalm X

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Psałterz Dawidów
Podtytuł	Psalm X
Pochodzenie	Jana Kochanowskiego Dzieła polskie: wydanie kompletne, opracowane przez Jana Lorentowicza
Wydawca	Tow. Akc. S. Orgelbranda S-ów
Data wyd.	[1919]
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Jan Kochanowski
Indeks stron

›››

[28]PSALM X.
Ut quid Domine recessisti longe?

 Czemuś Panie odstąpił? czemuś twarz Swoję
Odwrócił precz odemnie w doległość^[1] moję?
Gdy zły człowiek przewodzi, gdy jarzmo kładzie
Na ubogie, — bodaj sam zginął w swej radzie.

 Skąd pocznę? gdzie dokonam? nie Bóg u niego,
Ani przystojność ważna; ale co jego
Duszy miło, co ciału jego smakuje,
To chwali, to nawiętszem dobrem szacuje.

 Takim będąc, z takimiż i spółki wiedzie;
Żadna muzika, żadna pieśń przy biesiedzie
Wdzięcznej mu w uchu nie brzmi, jako bluźnienie
Przeciw Panu: to słyszeć, jego zbawienie.

 Pychy pełen, nietylko ludźmi brakuje,^[2]
Ale i Boga sobie lekce szacuje;
Bezbożne myśli jego, sprawy brzydliwe,
Bo nie pomni na sądy Twe sprawiedliwe.

 Nieprzyjaciela swego, szczęściem pijany,
Dmuchnieniem chce porazić: wiek nieprzetrwany
Nie ruszy mię (powiada), tak mocno stoję;
Szczęścia, przygód, odmiany, — nic się nie boję.

 Usta jego przeklęctwa pełne i zdrady;
Język roztyrki sieje i krwawe zwady;

[29]

Mało na tem, ale i drogi zasiada,
Gdzie, jako inny zbójca, niewinne zbada^[3].

 Upatruje chudzinę, a w cieniu skryty
Strzeże, jako w jaskini lew jadowity;
Czyha, jakoby porwał nędznika zdradnie,
I porwie, jeśli jako w jego sak wpadnie.

 Leży za siecią, że go nie znać przy ziemi,
Siła chudych połowił fortelmi swemi,
I mówi, że Bóg prosto zapomniał świata,
Ani pojźrzy ku ziemi na wieczne lata.

 Powstań, Panie, a wynieś rękę Swą kwoli
Niewinnej krwie ubogiej; przebóg, długoli
Zły człowiek ma doświadczać Twej cierpliwości,
Mówiąc: nie ma Bóg w myśli niczyich złości?

 Myli się, bo Ty widzisz i smutnych mękę
I hardych okrucieństwo, — toć wpadnie w rękę.
Ale człowiek upadły, człowiek niewinny
Łaskę pozna; Ty sirot bronisz, nie inny.

 Zetrzy niepobożnego, zetrzy w proch, Panie!
Czyń sąd o jego zbytkach;^[4] nigdy nie stanie.
Pańskie królestwo będzie na wieki słynąć,
A grzeszni w Jego ziemi muszą zaginąć.

 Toć nasze prośby, Panie, to Ty chciej duszy
Naszej kmyśli uczynić, to przyjąć w uszy:

[30]

Broń sirot, broń upadłych, niechaj ubogim
Człowiek śmierci podległym nie będzie srogim.

1. w dolegliwości, w strapieniu.
2. pogardza, lekceważy.
3. zbadać = zbóść, zabóść, bodąc zabijać, rozbijać.
4. występkach.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Jan Kochanowski.