Jedyne prawo... (Orkan, 1912)

←Człowiek

Jedyne prawo... • Z martwej roztoki • z cyklu Na rozstaju • Władysław Orkan

Pójdziemy, serce...→

←Człowiek

Jedyne prawo... Z martwej roztoki z cyklu Na rozstaju Władysław Orkan

Pójdziemy, serce...→

[123] JEDYNE PRAWO...

Jedyne prawo: iść —
Nie dać się nieść, jak wiatrem wiany liść —
Ale jak świat w okruchu
Po własnej biedz paraboli —

A gdy z koniecznej Woli
Skończy się kiedyś lot chyży,
Iść dalej w duchu —
Iść wyżej.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Orkan.