Jedyne prawo... (Orkan, 1912)


Człowiek Jedyne prawo... • Z martwej roztoki • z cyklu Na rozstaju • Władysław Orkan Pójdziemy, serce...
Człowiek Jedyne prawo...
Z martwej roztoki
z cyklu Na rozstaju
Władysław Orkan
Pójdziemy, serce...

JEDYNE PRAWO...


Jedyne prawo: iść —
Nie dać się nieść, jak wiatrem wiany liść —
Ale jak świat w okruchu
Po własnej biedz paraboli —

A gdy z koniecznej Woli
Skończy się kiedyś lot chyży,
Iść dalej w duchu —
Iść wyżej.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Władysław Orkan.