Jeno mi dziéweczko na uporę robisz

<<< Dane tekstu >>>
Tytuł	Jeno mi dziéweczko na uporę robisz
Podtytuł	287. z p. Rybnickiego i Lublinieckiego
Rozdział	Pieśni miłosne, a. poważne
Pochodzenie	Pieśni Ludu Polskiego w Górnym Szląsku
Redaktor	Juliusz Roger
Wydawca	A. Hepner
Data wyd.	1880
Miejsce wyd.	Wrocław
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI
Indeks stron

›››

[150]

287.

z p. Rybnickiego i Lublinieckiego.

Jeno mi, dziéweczko,
Na uporę robisz,
Bo mi przez ten mój plac
Po wodziczkę chodzisz.

Nie róbże, dziéweczko,
Nie róbże mi krzywdy,
Bo ty do mnie chodzisz,
Ja do ciebie nigdy.

Nie chódźże ty do niéj,
Gdy ja do niéj chodzę,
Ty jéj nie wygodzisz,
Jak ja jéj wygodzę.

Drzewa jéj narąbię,
Wody jéj nanoszę;
Ty jéj nie wygodzisz,
Jak ja jéj wygodzę.

Nie chódźże ty do mnie,
Ty karczmarzy synie!
Szukasz ty piéniądzków,
Nie znajdziesz ich u mnie.

Bo moje bogactwo
Wianeczek na głowie,
A ten jeden kaboteczek,
Co go widzisz u mnie.

Kaboteczek jeden,
Żywoteczek jeden,
Ty se szukaj takiéj,
Co ich ma mieć siedem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: anonimowy, Juliusz Roger.