Rupa Jiv-atma • Poezye cz. 1 • Sonety wedyckie • Antoni Lange Linga-sharira
Rupa Jiv-atma
Poezye cz. 1
Sonety wedyckie
Antoni Lange
Linga-sharira

II. JIV-ATMA.
(Stan roślinny).

     

Nieobliczone minęły epoki,
Zanim duch ludzki rozerwał te klatki,
I wyszedł z nocy tej, jak z łona matki,
By ujrzeć świata wzburzone widoki.

Były to tęskne przedświtu obłoki,
Gdy w onej duszy, pchanej wciąż w upadki
I niewzruszonej na słońca zagadki,
Zadrgały życia purpurowe soki.

Jakieś nieznane były w nim tęsknoty,
Jakichś promieni, jakichś zórz sen złoty,
Iż chciał się w górę piąć, jak pną się liany —

I, patrząc wokół swą sierocą jaźnią, —
Płakał, jak gdyby przeczuwał z bojaźnią,
Że na cierpienie wieczne jest skazany.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Antoni Lange.