Kama Sutra/O połączeniu płciowem
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kama Sutra |
| Podtytuł | Prastare skrypty hindusów |
| Wydawca | „Księgopol“ |
| Data wyd. | 1933 |
| Druk | „Pol“ |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tytuł orygin. | कामसूत्र |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
|
O POŁĄCZENIU PŁCIOWEM.
|
O stopniach miłości.
Ze względu na proporcję fizyczną, mężczyźni dzielą się na trzy klasy: 1) zając, 2) buhaj, 3) ogier.
Kobiety zaś, z tego samego względu na gazęle, klacze i wielbłądzice.
Stąd wynika, że przy połączeniu płciowem, trzech odmiennych osobników z każdej płci, powstają analogiczne do skojarzeń stopnie odczuwania rozkoszy, wykazane na poniższej tabelce.
| ||||||||||
Jeżeli mężczyzna łączy się z kobietą o najmniejszej proporcji fizycznej, tedy akt jest „rozkoszą wyższą“.
Jeżeli zaś dzieje się odwrotnie, akt płciowy podpada pod kategorje „rozkoszy niższej“.
Innemi słowami: połączenie ogiera z klaczą, buhaja z gazelą, daje „rozkosz wysoką“, połączenie ogiera z gazelą daje „rozkosz wyższą“.
Ze strony żeńskiej połączenie wielbłądzicy z bykiem, klaczy z zającem daje „rozkosz niższą“.
Połączenia równe są najlepsze. Określone komparatywami najgorsze; pozostałe są średnio dobre.
Pomiędzy temi ostatniemi „wyższe” są znów lepsze od „niższych“.
Analogicznie rozróżnia się dziewięć odmian aktu według siły i ognia temperamentu.
|
Chłodnym nazywa się temperament osobnika, którego żądze zmysłowe są jakgdyby wygasłe, wywytrysk nasieniowy skąpy i który nie zatrzymuje się dłużej w gorących objęciach kobiety.
W przeciwieństwie do niego stoją temperamenty średni i ognisty, zarówno u mężczyzn i kobiet.
Nakoniec rozróżnia się jeszcze rodzaje aktu płciowego, zarówno u mężczyzn jak i u kobiet a to ze względu na długość trwania orgazmu.
Jest ich trzy: szybki, średni i powolny; z tego tytułu powstaje znów tabelka wykazująca dziewięć nowych odmian zespolenia płciowego.
Istnieją sprzeczne poglądy co do stopnia odczuwanej przez kobiety rozkoszy.
Auddalaki mówi „Kobieta inaczej odczuwa niż mężczyzna, gdyż nie zachodzi u niej wytrysk nasienia. Mężczyzna poprostu zaspakaja swój popęd kobieta zaś otrzymuje w głębi swej podświadomości całkiem szczególne odczucie, które nie daje się bliżej opisać. W rzeczywistości, mężczyźni dokładnie zdają sobie sprawę z istoty swego odczucia. U kobiet natomiast, fakt ten nie zachodzi”.
Poglądowi temu można przedstawić poważny zarzut:
Im więcej mężczyzna przedłuża akt cielesny, tem więcej kobieta go miłuje, jeżeli zaś kończy zbyt szybko, jest z niego niezadowolona.
Ta okoliczność, jak mniemają niektórzy wykazuje jasno, że kobieta odczuwa zupełną rozkosz szału. Jeżeli zaś potrzeba dłuższego czasu do zaspokojenia żądz kobiety i jeżeli kobieta odczuwa przytem rozkosz, tedy zupełnie naturalne jest, że pragnie tę rozkosz przedłużyć.
Do tego odnosi się poniższy werset: „Obcowanie płciowe z mężczyzną, uspakaja jurność kobiety i dreszcz stąd powstający jest jej rozkoszą“.
Babhravja i jego uczniowie uczą, że jajniki kobiece od początku do końca aktu ustawicznie wytryskują.
Gdyby kobieta nie posiadała nasienia, tedy nie mogłaby odczuwać skutków spółkowania.[1]
Przeciw temu mniemaniu, przytacza się, że na początku zabiegów miłosnych, zapał kobiety jest nader nikły, tak, że zaledwie z trudnością znosi natarczywe ataki kochanka; w dalszym przebiegu akcji jednak, namiętność jej urasta, aż do pogardy własnego ciała.
I ten zarzut jest bezpodstawny; Każdy silniejszy obrót korby kołowrotka, potęguje powoli jego pęd, aż osięgnie, ruch za ruchem zenit szybkości.
Podobnie zwolna urasta namiętność kobiety i przygasa zwolna w miarę upływu nasienia.
Werset: „Mężczyzna traci nasienie przy końcu aktu, podczas gdy kobieta przez cały czas odczuwa nieprzerwanie rozkosz“.
Kobieta więc odczuwa rozkosz zarówno jak i mężczyzna.
Tak uczy Vatsyayana.
Znawcy tej rzeczy, są tego zdania, że miłość wypływa z czterech pobudek:
1. Miłość która pochodzi z ustawicznego pełnienie określonych czynności; np. do łowów, do alkoholu, do hazardu i t. p.
2. Miłość do rzeczy których przedtem zupełnie ale nieznało, źródło których leży w mózgowości i imaginacji: np. upodobanie niektórych mężczyzn kobiet i eunuchów do auparishtakam, dalej ogólna skłonność do uścisków, pocałunków i t. p. pieszczot.
3. Jest to miłość płynąca z obustronnego zaufania, szczerość której nie ulega żadnej wątpliwości, miłość w której kochankowie uważają się za jedno ciało i duszę.
4. Jest to miłość realna, pozostałe są tylko modyfikacjami tego rodzaju miłości.
Dla człowieka obeznanego, zupełnie wystarczy to, co w niniejszym rozdziale o miłości powiedziano.
Dla nieuświadomionych przedmiot ten zostanie w dalszym ciągu wyczerpujący omówiony. —
- ↑ Hindusi nieznali dokładnie przebiegu tej funkcji fizjologicznej u kobiety; ztąd błędna wzmianka o nasieniu kobiecem.
