Kartofla

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Stanisław Grochowiak
Tytuł	Kartofla
Pochodzenie	Wiersze wybrane
Wydawca	Spółdzielnia Wydawnicza „Czytelnik”
Data wyd.	1978
Druk	Zakłady Graficzne „Dom Słowa Polskiego”
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

IV. Kartofla

— Kto jesteś? — Biedny. — Lecz kto? — Polak mały...
— Twój znak? — Ogórek... Nie, złocisty orzeł!
— Nastrosz nam pióra, Wielki ptaków Boże!
Chłopy spojrzały, a Krysty zmilczały.

Maria ma ciałko wyżłobione w korze,
Wzgórek łonowy jak nagrobek mały,
Przez szorstkie liczka dwa cienie od strzały,
Na śmierć schowała swój welon w komorze.

— Gdzie idziesz, Wojtek? — Ja do miasta, panie,
— Co niesiesz, Wojtek? — Kamień na sprzedanie.
— To wasze dary, o leniwi chłopi?

— Niosę kartoflę, dar prawie niczyi,
Mały, okrągły, sposobny do szyi —
Kto go zakupi, łatwo się utopi.

Tekst udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa 3.0 Polska.