Komu wiła mił, nigdy mądry nie był

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Komu wiła mił, nigdy mądry nie był
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI  Cały zbiór
Indeks stron

›››

[342]

156. Komu wiła mił, nigdy mądry nie był.

 Widząc osieł, iż sie śmiano,
A wiłę przeto w cześć miano,
Kiedy zadkiem barzo trzaskał,
Niejako tego żałował.
 I wszedł tamo, gdzie on śmiech był,        5
Śmiele panów o to prosił,
Aby mu tego życzyli,
Nie mniej, jako wiłę, czcili.
 Panowie go zopytali,
Coby takiego w nim znali,        10
Iżby go takież ważyli,
Jako błaznowi, czynili.
 Rzekł osieł: „Toć nad wiłę mam,
„Iżci więtszy piard udziałem;
„A i to jeszcze niemało:        15
„Po mnie nie będzie śmierdziało!"
 Ten sie osieł z onych śmieje,
W których są dziecinne dzieje:
Radzi sie w wiłach kochają,
Nad mądre je przekładają.        20

[343]  Abstemius 56 De asino et scurra. — FE (127) O błaźnie z osłem.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.