Krótka historia Wilamowic
| ←Przedmowa | Krótka historia Wilamowic Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego Józef Gara |
Nasz Błogosławiony Abp Józef Bilczewski→ | |
Około roku 1250 przybyli do Polski pierwsi osadnicy. Przybyli oni z zachodu, z Niemiec lub Flamandii. Był to naród, który zajmował się uprawą roli, mieli swoją specyficzną mowę, która jest używana do dziś. Jest to mowa, w której jest dużo słów niemieckich, śladowe staroniemieckie i angielskie. Kobiety nosiły ładne stroje, które do dziś można podziwiać. Pierwsi Wilamowianie osiedlili się w Starej Wsi (Stare Wilamowice). W Starej Wsi dostali od Polskiego Księcia tereny, które po wykarczowaniu lasów mogły nadawać się pod uprawę roli. Były to tereny nierówne i bagniste. Dla ludzi nie był to najlepszy wybór, był on związany z ciężką pracą. Po pewnym czasie część ludzi poszła parę kilometrów na wschód ażeby poszukać lepszych warunków. Tereny były tam płaskie, było dużo lasów, ale bez bagien. Tam założyli nową osadę, którą nazwali Wilmesau, możliwe, że na cześć swojego przywódcy Wilhelma. Ludzie mieli tu także ciężką robotę, musieli karczować lasy aby uzyskać tereny pod uprawę zbóż i pastwiska.
W roku 1327 król czeski Jan Luksemburski objął w posiadanie Księstwo Oświęcimskie i przyległe tereny. Pod jego rządami odebrano rolnikom prawa do ziemi i zostali poddanymi króla. Ubezwłasnowolnienie to trwało do 1808 roku. W 1808 Wilamowianie wykupili dobra od dziedzica Wilamowic Karola Psarskiego za sumę 30.000 reńskich i podzielili się tym obszarem. Od tego czasu ludzie w Wilamowicach uwolnili się od poddaństwa.
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.