Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego/Przedmowa
Wilamowice to miasteczko z dużym dorobkiem bogatej i niepowtarzalnej kultury, tradycji i zwyczajów. Ta bogata i niepowtarzalna kultura naszego malowniczego zakątka Polski, w którym spędziłem wszystkie lata swojego życia, zainspirowała mnie do napisania wierszy. Wiersze te są odzwierciedleniem obrzędów i obyczajów jakie panowały na naszym terenie, a które nasze dzieci i wnuki znają tylko z opowiadań swoich babć i dziadków. Starajmy się więc zachować i podtrzymywać naszą kulturę, aby ta budowana przez setki lat tradycja nie poszła w niepamięć.
W dobie coraz większego postępu cywilizacyjnego i przytłaczającego nas życia codziennego zaczynamy odczuwać dużą potrzebę powrotu do naszych korzeni i tradycji. Jednym z charakterystycznych elementów naszej kultury jest nasz własny język „wilamowski”. Język ten zaczyna już powoli wymierać więc starajmy się go za wszelką cenę zachować, aby nie zatracić tego pięknego języka naszych przodków. W tym właśnie celu napisałem również słownik języka wilamowskiego. Skierowany jest on dla tych którzy chcieliby wzbogacić swoje umiejętności posługiwania się tym językiem, ale w szczególności zachęcałbym bardzo gorąco młodzież aby sięgnęła po ten słownik. Młodzież bardzo chętnie uczy się języków obcych gdyż wie jakie to potrzebne w dzisiejszym świecie.
Mam jednak taką cichą nadzieję, że również język „wilamowski” zainteresuje naszych młodych spadkobierców tak chętnie kultywowanej tradycji. Ale czy oni chcą uczyć się tego języka? Czas jednak pokaże, czy nasza tradycja opierać się będzie tylko na strojach, tańcach i obrzędach, czy język także zostanie nadal naszą wizytówką.
| Józef Gara |
Dodatkowe informacje o autorach i źródle znajdują się na stronie dyskusji.