Kriton (tłum. Kozłowski)/Uwagi krytyczne
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Uwagi krytyczne |
| Pochodzenie | Dzieła Platona: Kriton |
| Wydawca | S. Orgelbrand |
| Data wyd. | 1845 |
| Druk | S. Orgelbrand |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały Kriton Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Strona 227. „W istocie, często ci już dawniéj winszowałem w twojém życiu stałości umysłu. “
Ast uważa to za słowne naśladowania miejsca podobnego w Phedonie, lecz to jest tylko zwrot podobny, jakich w pismach Platona jest bardzo wiele. Ten, ktoby chciał naśladować Phedona, miałby więcéj do naśladowania!..
Strona 228. „Nie jeszcze! ale dziś ma wrócić, jak powiadają ci co przybyli z Sunium. “
I to miejsce ma być wzięte z Phedona, ale nie ma w niém więcéj podobieństwa nad wzmiankę, o jednéj rzeczy.
Strona 231. „Nie wachaj się z swojém ocaleniem, i nie
troszcz się, o czém mówiłeś w sądzie, że gdybyś był wolny nie miałbyś gdzie się udać.“
Nie sądzę żeby to miało być naśladowaniem Apologii jak utrzymuje Ast; bo jeżeli Sokrates to samo powiedział przed sądem, co mu wszędzie powiedzieć przystało, dla czegoż Kriton nie miał wspomnieć teraz?
Strona 242. „Że potrzeba dla niego (kraju) więcéj mieć względu, więcéj powolności, więcéj uległości, gdy się gniewa i karze, niż dla ojca. etc.“
Ma być i tu naśladowanie Apologii, ale go wcale nie widzę, chyba, że to nazwiemy naśladowaniem, że tam powiada iż prawom posłuszny poszedł na wojnę, a tu prawa mówiące przedstawia iż to jest obowiązkiem każdego.
Strona 244. „Nie udałeś się do Sparty, ani Krety, które zawsze z dobrego prawodawstwa wychwalasz.“
Całe to miejsce ma być nie Platońskie, jak Ast utrzymuje; ponieważ Plato w Polityku prawodawstwo Kreteńskie i Spartańskie prawdziwie nie żartem jak tu wychwala. Na to można jednak odpowiedzieć: że gdybyśmy tak sądzili, należałoby otrzymywać, że i Protagoras nie jest pismem Platońskiém; bo i tam żartem tylko Spartan Sokrates wychwala. W porównaniu z prawami Ateńskiemi mógł tylko Spartańskie wychwalać, ale nie bezwzględnie. Dla tego nie ma tu nic nie Platońskiego.
Takie to domysły z porównania miejsc wcale między sobą niepodobnych, posłużyły Astowi do zaprzeczenia autentyczności pisma tego, podobnie jak Apologii.
