Kronika Jana z Czarnkowa/O przyjęciu Jana, biskupa władysławowskiego, zwanego Kropidło

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Jan z Czarnkowa
Tytuł	Kronika Jana z Czarnkowa
Podtytuł	archidyakona gnieźnieńskiego podkanclerzego królestwa polskiego (1370-1384).
Wydawca	E. Wende i Sp.
Data wyd.	1905
Druk	Jan Cotty
Miejsce wyd.	Warszawa
Tłumacz	Józef Żerbiłło
Źródło	Skany na Commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

108. O przyjęciu Jana, biskupa władysławowskiego, zwanego Kropidło.

Roku 1384, Jan Olit, syn Bolesława, księcia opolskiego, biskup władysławowski, został przeniesiony, jak powiedziano wyżej, z kościoła poznańskiego do kościoła władysławowskiego i 11-go dnia miesiąca lutego był przez proboszcza i elekta władysławowskiego, Teodoryka, oraz przez kapitułę, jako biskup władysławowski przyjęty; tegoż dnia i na trzeci dzień potem były mu oddane zamki Włocławek^[1] i Raciąż^[2].

[173]

↑ Vladislavia.
↑ Długosz 421. — Po Mikołaju z Kurnika był obrany na biskupstwo poznańskie Mikołaj scholastyk 29 marca 1392 r., którego arcybiskup Jan zatwierdził i który zaraz udał się po sakrę do Rzymu (patrz rozdz. 57). Jednocześnie prawie umarł arcybiskup Jan, i 16 kwietnia 1382 r. obrano na następcę jego Dobrogosta, doktora dekretaliów, dziekana krakowskiego i kantora gnieźnieńskiego, którego jednak król Ludwik nie chciał uznać. Dobrogost również pojechał do Rzymu; obaj elekci byli zatrzymani w Trewirze, lecz elekt poznański, Mikołaj, został zaraz puszczony, — nim jednak dojechał do Rzymu, już papież wyniósł na arcybiskupstwo Bodzantę, a na biskupstwo poznańskie Jana Kropidłę, księcia opolskiego. Dobrogost wkrótce z więzienia uciekł i wrócił do Gniezna, lecz już arcybiskupstwa nie otrzymał (patrz rozdz. 58). Po śmierci Zbiluta, biskupa kujawskiego, kapituła obrała 11 sierpnia 1383 r. Teodoryka z Garnka, proboszcza władysławowskiego, któremu jednakże arcybiskup Bodzanta konsekracyi odmówił (patrz roz. 92). Teraz właśnie papież, nie uznając także wyboru Teodoryka, przeniósł na katedrę kujawską Jana Kropidłę — Patrz także bullę Urbana VI-go z 3 czerwca 1384 r., w której mówi o tem przeniesieniu Jana, Dobrogosta zaś poleca na biskupstwo poznańskie (K. d. Wp. III, 1821).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autora: Jan z Czarnkowa i tłumacza: Józef Żerbiłło.

[1] Vladislavia.

[Przypis_5_na_stronie_172-2] Długosz 421. — Po Mikołaju z Kurnika był obrany na biskupstwo poznańskie Mikołaj scholastyk 29 marca 1392 r., którego arcybiskup Jan zatwierdził i który zaraz udał się po sakrę do Rzymu (patrz rozdz. 57). Jednocześnie prawie umarł arcybiskup Jan, i 16 kwietnia 1382 r. obrano na następcę jego Dobrogosta, doktora dekretaliów, dziekana krakowskiego i kantora gnieźnieńskiego, którego jednak król Ludwik nie chciał uznać. Dobrogost również pojechał do Rzymu; obaj elekci byli zatrzymani w Trewirze, lecz elekt poznański, Mikołaj, został zaraz puszczony, — nim jednak dojechał do Rzymu, już papież wyniósł na arcybiskupstwo Bodzantę, a na biskupstwo poznańskie Jana Kropidłę, księcia opolskiego. Dobrogost wkrótce z więzienia uciekł i wrócił do Gniezna, lecz już arcybiskupstwa nie otrzymał (patrz rozdz. 58). Po śmierci Zbiluta, biskupa kujawskiego, kapituła obrała 11 sierpnia 1383 r. Teodoryka z Garnka, proboszcza władysławowskiego, któremu jednakże arcybiskup Bodzanta konsekracyi odmówił (patrz roz. 92). Teraz właśnie papież, nie uznając także wyboru Teodoryka, przeniósł na katedrę kujawską Jana Kropidłę — Patrz także bullę Urbana VI-go z 3 czerwca 1384 r., w której mówi o tem przeniesieniu Jana, Dobrogosta zaś poleca na biskupstwo poznańskie (K. d. Wp. III, 1821).

[1]

[2]