Kronika Jana z Czarnkowa/O statutach Jana, arcybiskupa gnieźnieńskiego, i jego kapituły
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kronika Jana z Czarnkowa |
| Podtytuł | archidyakona gnieźnieńskiego podkanclerzego królestwa polskiego (1370-1384). |
| Wydawca | E. Wende i Sp. |
| Data wyd. | 1905 |
| Druk | Jan Cotty |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Tłumacz | Józef Żerbiłło |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Roku pańskiego 1375-go, w dzień 10-y miesiąca lutego, czcigodny ojciec ksiądz Jan, kościoła gnieźnieńskiego arcybiskup, odprawił przy tymże kościele generalną kapitułę. Na tej kapitule, po licznych uroczystych naradach z bracią swoją, postanowił i wykonać polecił, aby dochód ze wszystkich wsi kapituły gnieźnieńskiej szedł na ogólny użytek prałatów i kanoników, osobiście przy tym kościele przebywających. Dalej postanowił, że każdy z prałatów i kanoników po kolei odprawiać ma mszę przy wielkim ołtarzu, w przeciwnym zaś razie ma zapłacić kanonikowi, który ją za niego odprawia, pół grzywny groszy. Następnie postanowił, aby wszyscy prałaci i kanonicy dwa razy do roku, — w dzień Ś. Wojciecha i na przeniesienie jego ciała — do Gniezna się zjeżdżali, i przez ośm dni stale przy kościele katedralnym przebywając, kapitułę generalną składali; w razie niestawienia się, prałat trzy grzywny, kanonik zaś dwie grzywny obecnym zapłacić będzie obowiązany. — Powyższe oraz inne statuty, we właściwem piśmie zawarte, pieczęciami i przysięgą arcybiskup i kapituła umocowali[1].
- ↑ Na tej kapitule postanowiono pierwotnie, aby każdy z kanoników i prałatów po kolei odprawiał mszę przy wielkim ołtarzu, gdyby zaś odprawiać nie mógł lub nie chciał, płacił temu, co za niego mszę odprawi, jedną grzywnę groszy. Następnie jednak, 26 kwietnia 1375 r., arcybiskup, uznając ten przepis za zbyt uciążliwy, zmienił karę na pół grzywny, oraz zniósł karę za nieprzybycie do Gniezna na kapitułę, w razie, jeśli ono spowodowane będzie prawną przeszkodą lub siłą wyższą, które to powody powinny były być wszakże wyrażone na piśmie i stwierdzone przysięgą (K. d. Wp. III, 1717).
