Którzy pozno radzą

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Którzy pozno radzą
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[232]

50. Którzy pozno radzą.

Lekarz, gdy swego chorego
Widział juże umarłego,
Dopiero jął z onemi gadać,
Którzy go mieli pogrzebać,
Rzekąc: „By się był miernie miał, 5
„A lekarstw dobrych pożywał,
„Owszekiby długo żyw był:
„Tom ja po nim dobrze baczył”.
Oni, którzy tamo stali,
Z jego się tej rady śmiali, 10
Iż to radził umarłemu,
Co miał czynić jeszcze zdrowemu.
Rada nie czasu swego

Nie czyni zysku żadnego:
Jako, gdy deszcz wonczas rosi, 15
Kiedy oracz snopy nosi.

[233] Rimicius: D (174) De medico quodam. [H 169 Ἰατρὸς ϰαὶ νοσῶν]. C (171) Lékařa nemocnẏ. — FE (73) O lekarzu i niemocnym.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.