Kto na wolą mówi, źle radzi

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Ezop
Tytuł	Kto na wolą mówi, źle radzi
Pochodzenie	Biernata z Lublina Ezop
Redaktor	Ignacy Chrzanowski
Wydawca	Akademia Umiejętności
Data wyd.	1910
Druk	Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego
Miejsce wyd.	Kraków
Tłumacz	Biernat z Lublina
Źródło	Skany na Commons
Inne	Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI ; Cały zbiór;
	Indeks stron

›››

[251]

71. Kto na wolą mówi, źle radzi.

Lekarz niemocnego pytał,
Jakoby sie tej nocy miał;
On rzekł, iż sie barzo znoił.
Lekarz, stojąc, to pochwalil.
Wtóre kiedy go zopytał, 5
Rzekł niemocny, „żem zimno miał“.
On rzekł: „Patrzaj tego na mię:
„Ku zdrowiuć to dobre znamię!“
Po trzecie chory powiedzial,
Iże mu żywot zatwardział; 10

I w tym mu lekarz pochlebił,
Iżby też to znak zdrowia był.
Potym przyjaciel przystąpił,
A z niemocnym cicho mówił:
„Proszę cię, jakoli sie masz, 15
„A jeśli na się nieco znasz?“
On rzekł: „Lekarz tak powiada,
„Iż dobre znamiona wida;
„Aleć mnie nie pomagają,
„Tyć mię wszystki umarzają“. 20
Nie dobrzeciem taki radzi,
Który k woli słowa twierdzi:
Kto go słucha, sam sie zawodzi,
Nakoniec ku stracie przychodzi.

[252] Rimicius: D (184) De aegroto et medico. [H 305 Νοσῶν ϰαὶ ἰατρός]. C (175) Lékař a nemocnẏ. — FE (60) O lekarzu z niemocnym. — Anonim ZP (XVI, część 2, 361) O lekarzu i chorym.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Ignacy Chrzanowski, Ezop i tłumacza: Biernat z Lublina.