Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje (Jachowicz, 1902)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje |
| Pochodzenie | Upominek z prac Stanisława Jachowicza |
| Wydawca | Jarosław Leitgeber |
| Data wyd. | 1902 |
| Miejsce wyd. | Poznań |
| Źródło | Skany na commons |
| Indeks stron | |
— Ja rano wstałem, mówił Wacławek, a nic nie mam.
Na to matka: nie zrozumiałeś przysłowia. Wstającemu rano nie przesyła Bóg przez anioła smacznych jabłuszek, ciasteczek, a mimo to, owo przysłowie jest prawdziwe. Czyż, synu, wstawszy rano, nie zyskałeś więcej czasu? a czas rzecz bardzo droga! Chwile, które byłyby w gnuśnym zmarniały spoczynku, obróciłeś pożytecznie, nauczyłeś się czegoś — nie jestże to dar Boży? Ranne wstawanie wzmacnia zdrowie — otóż dar nowy. Zdrowie dar wielki. Wstawszy rano, czujesz się czerstwym, żwawym, wesołym — otóż znowu dar Boski. A cóż? zrozumiałeś, Wacławku, że »kto rano wstaje, temu Pan Bóg daje?«
— Zrozumiałem, kochana mamo.
