Kuchnia polska/Zupa grzybowa
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Tytuł | Kuchnia polska |
| Wydawca | Księgarnia Stefana Knasta |
| Data wyd. | 1912 |
| Druk | Drukarnia S. Buszczyńskiego |
| Miejsce wyd. | Inowrocław |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
Kilkanaście dużych grzybów (borowików), suszonych oparzyć i dobrze wypłókać, nastawić w garnku z rozmaitą włoszczyzną, parę cebul w całości i marchwi z kilku ziarnkami angielskiego pieprzu, i zalawszy wodą, gotować to wszystko, póki grzyby nie będą miękkie. Skoro zupa przestygnie, zklarować kilku białkami i znowu z nimi zagotować, poczem przecedzić przez sito do wazy, w której już posiekany kopr, czy pietruszka zielona być powinny. Do tej zupy dodają się kluski zaparzane podługowate, albo makaron włoski, lub gęsta kasza. Można ją dawać i bez masła, ale trzeba dodać do niej ugotowanych kalafiorów lub pokrajanych szparagów. Dla odmiany robi się ją i na kwaśno z octem lub burakowym barszczem, a na wydaniu zabiela suto śmietaną. Do zupy kwaskowatej, farsz z ryby, grzyby poszatkowane w paski, lub grzybowe pierożki podsmażone są najwłaściwsze.
