La Ruota

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Marya Konopnicka
Tytuł	La Ruota
Pochodzenie	Poezye wydanie zupełne, krytyczne tom V cykl Sonety prowansalskie
Wydawca	Nakład Gebethnera i Wolfa
Data wyd.	1915
Miejsce wyd.	Warszawa, Lublin, Łódź, Kraków
Źródło	Skany na Commons
Indeks stron

›››

[148]IV. LA RUOTA^[1].

Rzędem zasiadły z księgami proroki
Na starym fresku sklepionej Ruoty:
Mojżesz, Ezechiel, od widzeń swych złoty,
Izajasz, Amos, Daniel orlooki.

Lecz czas szedł tędy gromowymi kroki
I rewolucji wielkiej biły młoty
I wichry wieków tu brały swe loty,
I starły twarze, szaty i obłoki.

Sam Hjob, jak żywy został wśród tych cieni,
Z ręką wzniesioną z niedoli barłogu,
Z jękiem na ustach, w nędzy swej łachmanie...

Jego się tylko proroctwo nie zmieni:
— Wieczny krzyk bólu do niebios gdzieś progu,
I wieczna cisza nad nim... To zostanie!

1. La Ruota czyli urzędowo po łacinie: Sacra Romana Rota — najwyższy sądowy trybunał papieski, tu w znaczeniu sali, gdzie trybunał odbywał posiedzenia. Jestto olbrzymia sala o dwóch nawach, 52 m dług., 16•50 m szer., 11 m wys. (uważana mylnie za kaplicę lub konsystorz) w pałacu papieskim w Awinionie, w której dwa wycinki sklepienne pokryte są pięknymi freskami nieznanego malarza, przedstawiającymi proroków i inne postacie starego zakonu w liczbie 20. Właściwa nazwa, wydobyta z dokumentów przez Digonneta, brzmiała audientia od auditores, członkowie trybunału (Felix Digonnet: Le palais des papes d'Avignon. Avignon 1907).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Maria Konopnicka.