Lato (Kajka, 1927)
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Lato |
| Pochodzenie | Pieśni mazurskie |
| Wydawca | Gazeta Mazurska |
| Data wyd. | 1927 |
| Druk | Drukarnia „Współczesna“ w Warszawie |
| Miejsce wyd. | Warszawa |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały zbiór |
| Indeks stron | |
Przyjemny wdzięku lata,
My tęsknim o twe bycie,
Coś przyszło z końcem świata,
Przyniosło nowe życie.
Witały ciebie ptaki
I różne kreatury
I pobyt wieloraki
Wspaniałej tak natury.
Coś ziemię ubarwiło
W kolory zieloności
I kwiatom przywróciło
Przecudny dar piękności.
A skrzętnych pszczółek roje,
Które brzęcząc, fruwały,
Uroczyście napoje
Pilnie z kwiatów zbierały.
Potem polne zagony,
Co pokryły się zbożem,
Wydały hojne plony
Za błogosławieństwem Bożem.
I drzewo dumnie wznosi
Korony w swej ozdobie,
A ptactwo na niem głosi
Cześć Bożej osobie.
Wdzięczna lata ozdobo,
Przyjemna wszej osobie,
Słyniesz życiem, swobodą,
Jak wdzięczny powab ku tobie.
O lato, co przywodzisz
Do życia wszelkie mienie,
Czemuż od nas odchodzisz...
Ciągnieć w inne przestrzenie...
