Ludzki niedosyt
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Ludzki niedosyt |
| Pochodzenie | Ogród fraszek |
| Redaktor | Aleksander Brückner |
| Wydawca | Towarzystwo dla Popierania Nauki Polskiej |
| Data wyd. | 1907 |
| Miejsce wyd. | Lwów |
| Źródło | Skany na commons |
| Inne | Cały tom I |
| Indeks stron | |
Słonie i rosłe żubry wżdy jednego lasu
Dosyć mają do brzuchów tak wielkich opasu;
Co ryb rzeka wychowa; na jednym ugorze
Sto krow chodzi; człowieka i ziemia i morze.
Choć tak małe stworzenie, czemu się zadziwić 5
Przychodzi, żadną miarą nie może pożywić.
Lotni się na powietrzu ptacy nie wysiedzą;
Są, co plugawe żaby, są, co węże jedzą.
