M. Arcta Słownik Staropolski/Szrot

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	S – wykaz haseł S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[629]

 Szrot, śrzot, 1) wydać co na S. = wystawić na niebezpieczeństwo, na sztych, narazić na szwank. Puścić się na S., puścić cnotę, sumienie, wstyd na S. = wyuzdać się, rozpuścić się. Puścić na S. język, mowę, słowa = rozpuścić język. Puścić wszystko na S. = zaniedbać, zaniechać, lekceważyć. Na S. = na chybił-trafił, na los szczęścia, na oślep. On nie ubliżył prawdzie jednym szrotem = ani na jotę, ani na włos; 2) mąka szrotowana, krupy.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.