M. Arcta Słownik Staropolski/Szrot

<<< Dane tekstu >>>
Autor Antoni Krasnowolski,
Władysław Niedźwiedzki
Tytuł M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca M. Arct
Data wyd. ok. 1920
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Szrot, śrzot, 1) wydać co na S. = wystawić na niebezpieczeństwo, na sztych, narazić na szwank. Puścić się na S., puścić cnotę, sumienie, wstyd na S. = wyuzdać się, rozpuścić się. Puścić na S. język, mowę, słowa = rozpuścić język. Puścić wszystko na S. = zaniedbać, zaniechać, lekceważyć. Na S. = na chybił-trafił, na los szczęścia, na oślep. On nie ubliżył prawdzie jednym szrotem = ani na jotę, ani na włos; 2) mąka szrotowana, krupy.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.