M. Arcta Słownik Staropolski/Uiścić

<<< Dane tekstu >>>
Autor Antoni Krasnowolski,
Władysław Niedźwiedzki
Tytuł M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca M. Arct
Data wyd. ok. 1920
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło skany na Commons
Inne U – wykaz haseł
U – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Uiścić, 1) upewnić, umocnić (każdego w tym uiścił i upewnił; U. kogo w wierze); U. kogo sobie = zjednać, pozyskać, skaptować; 3) zaręczyć, ubezpieczyć (U. dług na czem); 4) sprawdzić (uczynić inwentarz i U. dobra); 5) ziścić (U. obietnicę = dotrzymać, spełnić); 6) okazać, wykazać, przynieść (podły zysk dobrych skutków nie uiści); U. się, 1) kim, czem = podać kogo, co za rękojmię swoją, jako rękojmię za siebie; 2) U. się w czym, na czem = wywiązać się z czego, dotrzymać czego (U. się w obietnicy, na słowie, z długu); 3) usprawiedliwić się, zdać rachunek (U. się z urzędu).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.