M. Arcta Słownik Staropolski/Zaciągnąć

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[880]

 Zaciągnąć, niedok. zaciągać, zaciągiwać, 1) Z. kogo dokąd, na co = pociągnąć, skłonić, zniewolić (Z. kogo do stosunku cielesnego ze sobą; Z. czyje serce za sobą; Z. kogo do swej przyjaźni; 2) zasięgnąć (Z. czyjej rady); 3) zaciąga za sobą = ma wziętość u ludzi; 4) Z. co na kogo, na co = ściągnąć, sprowadzić (Z. gniew na kogo, pomstę na miasto); 5) Z. komu = ciągnąc zabiedz komu drogę, zastąpić komu w drodze (Z. z wojskiem nieprzyjacielowi); 6) zacisnąć (Z. prasę); 7) zawrzeć, zawiązać, zabrać (Z. związek, przyjaźń); 8) zawiązać kogo w co = zawikłać, wciągnąć, wplątać; 9) Z. na co = powziąć chętkę, powziąć chrapkę. Z. się, 1) wdać się, zawikłać się (Z. się w daremne kłótnie); 2) ciągnąc zapędzić się, spracować się (wiosłem napycha, kędy zaciągał się z pługi; chrapi w gardle szkapie, gdy się ku górze zaciągnie); 3) Z. się w bieg = zapędzić się, rozpędzić się; 4) Z. się w daleki wiek = zajść; 5) Z. się na co = zanieść się na co długiego (Z. się na deszcz, na wojnę).

[881]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.