M. Arcta Słownik Staropolski/Zakroić

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[901]

 Zakroić, niedok. zakrawać, 1) Z. na co = kasować się, zagiąć parol (zakrawa na otrzymanie tego urzędu); 2) Z. rozumu = postąpić rozumnie; 3) wieleś zakroił na dziecięcia, tego u nas i starzy nie wiedzą = dokazałeś, zamierzyłeś; 4) zakrawać kogo, czego = zarywać; być podobnym do kogo, do czego (zakrawa Włocha, Żyda, włoszczyzny = pachnie Włochem, Żydem; zakrawać pańskiego, dworzańskiego, boskiej natury; ojcowskiego zakroił = po ojcowsku postąpił).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.