M. Arcta Słownik Staropolski/Zaprawić

<<< Dane tekstu >>>
Autor Antoni Krasnowolski,
Władysław Niedźwiedzki
Tytuł M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca M. Arct
Data wyd. ok. 1920
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Zaprawić, niedok. zaprawiać, zaprawować, 1) zachęcić, zaostrzyć gust do czego (Z. kogo do cnót nagrodą; zaprawieni zdobyciem Szląska, chcieli całą Polskę opanować); 2) Z. kogo w co = włożyć, wprawić, przyzwyczaić do czego (dziecię Z. do niewygód; Z. pisklę do latania; Z. psa na myśliwstwo; obyczaje z młodu dobrze zaprawione = kształcone w dobrym kierunku; Z. syna w nauki; na to jeszcze zaprawi, z czego przyjdzie zło = zbałamuci, znarowi); 3) Z. dziurę = zarobić, załatać, zatkać; 4) Z. kogo na kogo = podbechtać, nasadzić, źle usposobić; Z. się, odbyć pierwszą próbę, rozochocić się (zaprawiwszy się na Prusakach, wtargnął do Inflant).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.