M. Arcta Słownik Staropolski/Zaprawić

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[927]

 Zaprawić, niedokniedok. zaprawiać, zaprawować, 1) zachęcić, zaostrzyć gust do czego (Z. kogo do cnót nagrodą; zaprawieni zdobyciem Szląska, chcieli całą Polskę opanować); 2) Z. kogo w co = włożyć, wprawić, przyzwyczaić do czego (dziecię Z. do niewygód; Z. pisklę do latania; Z. psa na myśliwstwo; obyczaje z młodu dobrze zaprawione = kształcone w dobrym kierunku; Z. syna w nauki; na to jeszcze zaprawi, z czego przyjdzie zło = zbałamuci, znarowi); 3) Z. dziurę = zarobić, załatać, zatkać; 4) Z. kogo na kogo = podbechtać, nasadzić, źle usposobić; Z. się, odbyć pierwszą próbę, rozochocić się (zaprawiwszy się na Prusakach, wtargnął do Inflant).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.