M. Arcta Słownik Staropolski/Zaprzeć

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[928]

 Zaprzeć, niedok. zapierać, 1) zamknąć, zawrzeć (Z. drzwi; Z. kogo gdzie, w więzieniu); 2) weprzeć, zapędzić (Z. kogo w ciasny kąt); 3) Z. co czem = podeprzeć, podważyć, wesprzeć; 4) Z. siebie = zaprzeć się siebie, wyrzec się wszystkiego, wyprzeć się (niech samego siebie zaprzy a weźmie krzyż swój); Z się, 1) oprzeć się, wesprzeć się, podeprzeć się (Z. się oszczepem); 2) Z. się na czem = trzymać się czego uparcie (zaparli się na swych dowodach); 3) Z. się komu = oprzeć się, zaoponować, zaprotestować.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.