M. Arcta Słownik Staropolski/Zawadzić

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[950]

 Zawadzić, niedok. zawadzać, 1) Z. co o co, za co = zahaczyć, zapiąć, zaczepić (Z. za pętlicę); 2) Z. o co, za co = wbić, zasadzić, zatknąć (Z. miecz końcem o ścianę i naprostować go); 3) założyć, zaczepić (Z. stryczek do sęku); Z. czem co, w co = zapuścić, zatopić, zagłębić (Z. pługiem rolę; Z. mieczem w wroga; zawadzą w wodę i machają wiosłami = uderzą); Zawadzać się, trafiać się, pojawiać się między innemi, występować sporadycznie, zdarzać się, przebijać się z pośród innych (zawadziło się już w Mezopotamji bałwochwalstwo; niezgody między niemi zawadzają się; na świecie siła głupich się zawadza; zawadza się białością między czerwonem).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.