Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0950

nie, skaza (Z. zbytniem zimnem korzeniowi uczyniona); 2) albo zawadja, spór, zawada; 3) albo zawadja, zawadca, zawadzca, zawadjaka, awanturnik.

Zawadca, p. Zawada.

Zawadja, p. Zawada.

Zawadzać, p. Zawadzić.

Zawadzca, p. Zawada.

Zawadzić, niedok. zawadzać, 1) Z. co o co, za co = zahaczyć, zapiąć, zaczepić (Z. za pętlicę); 2) Z. o co, za co = wbić, zasadzić, zatknąć (Z. miecz końcem o ścianę i naprostować go); 3) założyć, zaczepić (Z. stryczek do sęku); Z. czem co, w co = zapuścić, zatopić, zagłębić (Z. pługiem rolę; Z. mieczem w wroga; zawadzą w wodę i machają wiosłami = uderzą); Zawadzać się, trafiać się, pojawiać się między innemi, występować sporadycznie, zdarzać się, przebijać się z pośród innych (zawadziło się już w Mezopotamji bałwochwalstwo; niezgody między niemi zawadzają się; na świecie siła głupich się zawadza; zawadza się białością między czerwonem).

Zawadzisty, pełen zawad (miejsce zawadziste dla przejazdu).

Zawalina, p. Zawał.

Zawaliny, ruiny, rumowiska, zwaliska budowli skały.

Zawalisko, p. Zawał.

Zawalitarz, p. Zechweltarz.

Zawalny, stanowiący zawałę, zawalający.

Zawaltarz, p. Zechweltarz.

Zawał, 1) zawalenie się czego; 2) albo zawałek, zawałka, zawalisko, zawalina, zawała, przeszkoda, bryła czego na drodze leżąca (Z. na moście podłożony; uprzątnąć Z.); 3) przeszkoda, zawada, szkopuł, trudność (Z. handlowi naszemu); 4) miejsce zawalone, z przeszkodami (zawały