M. Arcta Słownik Staropolski/Zawiesić

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[954]

 Zawiesić, niedok. zawieszać, 1) Z. co czem = zasłonić czem wiszącem (Z. okno płótnem); 2) zwiesić, spuścić (Z. głowę); 3) zasadzić, oprzeć (Z. na kim, na czem nadzieję; na słowie swem i na wierze go zawiesił = kazał mu zaufać słowu swemu, wierze); 4) zatrzymać, wstrzymać (zawiesił na sobie napadających; Z. myśl, aby się dorozumiewano; niektóre brzmienia francuskie zawieszają się w nosie = przetrzymują się; Z. na czem umysł = zatrzymać uwagę, zastanowić się; Z. kogo od przyjmowania sakramentów; 5) Z. sprawę = wprowadzić do sądu, oddać do sądu; Z. się, 1) stanąć murem, wesprzeć się, spiętrzyć się (woda się rozstąpiła i po obu stronach zawiesiła się); 2) zawisnąć, zasadzić się, polegać (w przykazaniu miłości Boga i bliźniego zawiesił się wszystek zakon).

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.