M. Arcta Słownik Staropolski/Zejść

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki
Tytuł	M. Arcta Słownik Staropolski
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	ok. 1920
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	skany na Commons
Inne	Z – wykaz haseł Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[974]

 Zejść, znijść, niedok. schodzić, schadzać, 1) wino, któremu schodzi z roku dziewiątego = kończy mu się rok dziewiąty; 2) osłabnąć, podupaść, zwątleć (Z. dla starości; oczy schodzące); 3) Z. na czem = cierpieć uszczerbek, ubytek (Z. na zdrowiu, na wzroku, na skarbie, na rozumie); 4) Z. na czem = zabraknąć czego (dziś tylko niedok.) (na męstwie mu nie zeszło; jeśli zginę, małoć na tem zejdzie = mała szkoda, strata); 5) wygasnąć, ustać, skończyć się (ród na nim zszedł); 6) umknąć się, ujść, usunąć się (Z. deszczowi pod dach czyj); 7) zajść (Z. materją, krwią); 8) Z. na kogo = zrobić zasadzkę na niego; 9) zniszczyć, zużyć (Z. szaty, trzewiki; Z. lata na czem = strawić, spędzić); Z. się, 1) Z. się cieleśnie = odbyć sprawę cielesną z kobietą; 2) Z. się na co, do czego = zdać się, przydać się na co; 3) zejdzie się komu = przystoi mu, ujdzie, stosowne jest dla niego (gonitwy tylko młodym się zejdą); 4) zejdzie co komu = wolno mu (panom wszystko zejdzie).

[975]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronach autorów: Antoni Krasnowolski, Władysław Niedźwiedzki.