M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Łeb

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Ł – wykaz haseł
Ł – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Łeb, głowa zwierzęcia; pogard., głowa ludzka; tępe zakończenie jakiegoś przedmiotu w kształcie głowy (ł. gwoździa, śruby i t. p.); przen., mocny ł., tęgi ł. człowiek zdolny, mądry; niełatwo ś. upijający; ma we łbie, a. kurzy mu ś. ze łba = jest pijany; wziąć ś. za łby = kłócić ś., borykać ś., mocować się, bić się; patrzeć z pode łba = złowrogo, ponuro; ł. za ł. = stanąć do pojedynkowej walki; na łbie stawać = dokazywać, awanturować ś., czynić wielkie wysiłki dla osiągnięcia czegoś; zakuty ł. = człowiek tępego umysłu, niezdolny, głupiec; mieć kiełbie we łbie = być postrzelonym, niedowarzonym, warjatem, mieć zajączki w głowie; łbem kręcić=starać się wymyślić coś rozumnego a. dowcipnego, kłopotać ś., trwożyć ś.; w ł. ś. skrobać=mieć kłopot; przen., wziąć w ł.= zginąć, przepaść, pójść i na marne; skręcić czemu ł. = zniszczyć, zatrzeć ślady, udaremnić, unicestwić; na ł., na szyję = bardzo pośpiesznie, co tchu; zupełnie, doszczętnie, z kretesem (zbić wrogów na ł., na szyję); ł. na ł., ł. w ł. = jedno za drugie, sztuka za sztukę (przy zamianie); spaść z pieca na ł. = z trudnego położenia dostać ś. w jeszcze trudniejsze, z deszczu pod rynnę, z dobrobytu w biedę; jedno w ł., drugie koło łba = niedbale, niedokładnie coś robić (zdr. Łebek, Łepek).


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.