Cud,
cudo,
lm. cuda,
cudy, zjawisko zmysłowe nadnaturalne, nie podpadające pod rozbiór nauki, dokonane za sprawą Boga i zgodne z wyższą myślą Bożą; rzecz niezwykła, niepojęta, dziw; rzecz piękna, nadzwyczajna, niezwykłej piękności: zdarzenie nadzwyczajne, osobliwość:
C-em = nadzwyczajnym, osobliwym, niepojętym sposobem;
C-a wyrabiać albo wyprawiać, robić rzeczy nadzwyczajne, zdumiewające: dokazywać
C-u = mieć na kogo nadzwyczajny wpływ, przeistaczać go:
C-y świata = siedm wielkich i słynnych budowli i pomników architektonicznych w starożytności.
Strona w Wikisłowniku
