M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Klucz

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne K – wykaz haseł
K – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Klucz, narzędzie do zamykania i otwierania zamków i kłódek (fig.); narzędzie do nakręcania (zegara), do odkręcania, przykręcania (mutry); przen., to, co ułatwia wstęp, droga (k. do raju, do szczęścia); to, co ułatwia zrozumienie, rozwiązanie trudności; wyjaśnienie cyfr, liter dla odczytania pisma sekretnego k. do książki z tłumaczeniami, do autora cudzoziemskiego, do zbioru zadań: gotowe tłumaczenia, rozwiązania zadań; majątek ziemski, złożony z pewnej liczby wsi, folwarków; w muz., znak, umieszczany na początku pięciu linji, wskazujący, jak je czytać należy (k. wjolinowy, altowy, tenorowy, basowy itd.); narzędzie do strojenia fortepjanu, harfy i t. p. (strojnik); k. sklepienia = najwyższy kamień sklepienia (fig.); szyk, w którym żórawie wędrują, sznur żórawi; przyrząd w telegrafie, służący do przesyłania sygnałów; ważny punkt w pozycji, zajmowanej przez wojsko; k-em, przys., sznurem, ciągiem, stadem, jak żórawie.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.