M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Koń

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne K – wykaz haseł
K – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Koń, zwierzę jednokopytowe (fig.); k. samiec = ogier, rumak; k. trzebiony = wałach; k. samica = klacz, kobyła, świerzopa; młody k. = źrebię, źrebak, źrebiec; zdrów, jak k. = bardzo zdrów; wielki, jak k. = bardzo duży; pracuje, jak k. = ciężko pracuje, bardzo dużo; k. do wierzchu = wierzchowiec; k. nieduży = mierzyn, mierzynek; konisko, szkapa = k. nędzny; żart., k. Pana Jezusa = osieł; k. rzeczny — p. Hipopotam; przen., człowiek ciężki, leniwy, gnuśny, drągal, człowiek ograniczony, cymbał; zabawa w k-ie = rodzaj zabawy dziecinnej; kawał drzewa na nogach: przyrząd w gimnastyce, do siadania i przeskakiwania, kobylica; w mech., k. mechaniczny a. k. parowy = jednostka do oceny działalności machiny, praca machiny = 75 kilogramometrom, wykonana w ciągu jednej sekundy; przen., zły stopień, jedynka; zdr. Koniczek, Konik.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.