Koń, zwierzę jednokopytowe (fig.); k. samiec = ogier, rumak; k. trzebiony = wałach; k. samica = klacz, kobyła, świerzopa; młody k. = źrebię, źrebak, źrebiec; zdrów, jak k. = bardzo zdrów; wielki, jak k. = bardzo duży; pracuje, jak k. = ciężko pracuje, bardzo dużo; k. do wierzchu = wierzchowiec; k. nieduży = mierzyn, mierzynek; konisko, szkapa = k. nędzny; żart., k. Pana Jezusa = osieł; k. rzeczny — p. Hipopotam; przen., człowiek ciężki, leniwy, gnuśny, drągal, człowiek ograniczony, cymbał; zabawa w k-ie = rodzaj zabawy dziecinnej; kawał drzewa na nogach: przyrząd w gimnastyce, do siadania i przeskakiwania, kobylica; w mech., k. mechaniczny a. k. parowy = jednostka do oceny działalności machiny, praca machiny = 75 kilogramometrom, wykonana w ciągu jednej sekundy; przen., zły stopień, jedynka; zdr. Koniczek, Konik.
Końcowy, przym. od Koniec; ostateczny, krańcowy.
Końcówka, część końcowa wyrazu po jego osnowie, zmieniająca ś., gdy ś. wyraz odmienia, zakończenie; zgłoska końcowa wiersza, rym.
Kończasty, Kończysty, ostro zakończony, spiczasty.
Kończatka, roślina z rodziny trudziczkowatych.
Kończaty — p. Kończasty.
Kończyć, doprowadzać co do końca, robić z czym koniec; wykończać; k. życie = konać, umierać; k. ś. dochodzić do końca, do kresu, mieć zakończenie.
Kończyna, koniec, kraniec, kres; w anat., k-y górne = barki, ramiona i ręce jako całość; k-y dolne: nogi od biodra do palców, stopy;. ostre zakończenie jakiej części w budowli.
Koński, przym. od Koń; k-ie zdrowie = dobre zdrowie, niepożyte; lekarstwo k-ie = zbyt silne, gwałtowne; szczaw k. — i p. Szczaw; k. ząb = gatunek kukurydzy (fig.).
Kooperacja, łć., współdziałanie, współudział; współdzielczość; przyjęcie członka do stowarzyszenia.
Kooperacyjny, łć., przym. od Kooperacja; współdziel czy; k-a spółka, k-e stowarzyszenie.
Kooperator, łć., współdziałacz, współpracownik; pomocnik w urzędzie.
Kooperatystyczny, łć., przym. od Kooperatyzm; współdzielczy.
Kooperatywa, łć., stowarzyszenie wielu osób dla tańszego zakupna produktów a. dla łącznego prowadzenia jakiej gałęzi przemysłu; stowarzyszenie współdzielcze.
Kooperatyzm, łć., ruch ku tworzeniu związków wytwórczych i spożywczych, współdzielność; podstawa teoretyczna ruchu współdzielczego.
Kooperować, łć., współdziałać.
Kooptacja, łć., przyjęcie a. uzupełniający wybór nowego członka przez zgromadzenie; dobranie członka.
Koordynacja, łć., podporządkowanie według stopnia zależności; zharmonizowanie pojedyńczych części, aby współdziałały dla osiągnięcia celu żądanego.
Koordynować, łć., uporządkować, doprowadzając do wzajemnej między sobą odpowiedniości.
Koorganizacja, łć., organizm, ustrój, budowa.
Kopa, 60 przedmiotów, 60 sztuk; k. lat jakeśmy ś. widzieli = bar-
