Opanowywać,
dok. Opanować; brać co we władanie, w posiadanie, panowanie swoje rozciągać, zapanowywać; stawać ś. panem czego, obejmować w swoje panowanie, zagarniać, zajmować, zabierać co;
o. kogo = ogarniać, przenikać; strach, gniew, niepokój go opanował = wziął nad nim górę; sen go opanował = zmógł; ujarzmiać, poskramiać, hamować;
o. pożar = dawać mu radę, nie dawać mu ś. rozszerzyć; zawojowywać, uległym czynić, zawładnąć kim (żona go opanowała); nawiedzać, opętywać: niech go opanuje z jego grzecznością! = niech go licho weźmie!; opadać, obskakiwać ze wszystkich stron; psy go opanowały = napadły, obskoczyły;
o. ś., mieć nad sobą siłę, opanowywać siebie; odzyskać panowanie nad sobą, powracać do równowagi.
Strona w Wikisłowniku
