Podbijać,
dok. Podbić; uderzaniem od spodu podnosić co w górę, podrzucać:
p. kogo w dumę,
p. komu bębenka = schlebiać mu;
p. licytującego = pędzić go w górę, by dawał wciąż wyższą cenę;
p. komu nogę = uderzać go w nogę, by ś. potknął i przewrócił;
p. komu oczy, gębę = uderzy wszy robić siniaki na twarzy, pod oczami; uderzaniem wbijać, wtłaczać, wpędzać głębiej, osadzać mocniej;
przen., zawojowywać, ujarzmiać, opanowywać, poddawać swej władzy, hołdować; zniewalać, pociągać ku sobie, czarować, opanowywać wdziękiem, urokiem; przybijać coś niżej czegoś, od spodu; podszywać czym, zwłaszcza futrem;
p. buty = nabijać ich podeszwę czym, np. ćwiekami;
p. ś., nadwerężać, ranić, ścierać sobie nogi (o koniach, o bydle).
Strona w Wikisłowniku
