M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Popiół

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michał Arct
Tytuł	M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	1916
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	P – wykaz haseł P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[233]

 Popiół, pozostałość w postaci proszku, zawierającego różne sole mineralne, po spaleniu jakiegoś ciała; w lm., p-y, popiół po spalonem ciele nieboszczyka, szczątki, prochy; p. święcony — p. Popielec; proch znikomy; obrócić w p. = w perzynę, spalić, zniszczyć ogniem; obracać ś. w p. = stawać ś. pastwą ognia; gorący p. = zarzewie; zasypiać gruszki w p-e = być niedbałym, nie umieć skorzystać ze sposobności; kto sam w p-e sypia, drugiego ożogiem maca = sądzić po sobie innych; w p-e leżeć = być w pogardzie, w zapomnieniu.

[234]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.