M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Przeciągać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne P – wykaz haseł
P – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Przeciągać, dok. Przeciągnąć; przesuwać co przez środek czego, przewlekać, nawlekać: p. sznur przez kółko, nitkę przez uszko igły; przedłużać, przewlekać, czynić dłuższym, bardziej długotrwałym; ciągnięciem przesuwać, zmuszać do zmiany miejsca; przen., wabić ku sobie, pociągać do siebie; p. kogo na swoją stronę = czynić swoim stronnikiem; przewlekać wymawiając, wymawiać śpiewnie: p. samogłoski = ciągnąć z litewska; przechodzić, przemaszerowywać, przelatać: wojsko p-a, słomki p-ają; przeszywać, przejmować: zimno mnie p-a; p. po czym = gładzić delikatnie, muskać; zanadto wyciągać, wydłużać; przesadzać w ciągnięciu: p. strunę = doprowadzać do ostateczności, przebierać miarę, nadto sobie pozwalać; p. sprawę = odwlekać, odkładać; herbata p-nięta = taka, która zanadto naciągnęła; wzdłuż kreślić, wyciągać: p. linję; twarz p-nięta = wydłużona; p-nięta mina = niezadowolona, zmartwiona; p. ś., wyciągać ś.; dłuższym ś. stawać, prostować ś., wydłużać ś.: twarz mu ś. wyciągnęła = wyraził na twarzy niezadowolenie, zmartwienie, troskę; przen., przewlekać ś., iść w odwłokę.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.