M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Słup

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne S – wykaz haseł
S – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Słup, belka, wbita w ziemię, pal; znak postawiony na rozstajnych drogach; filar, kolumna; pas, bryt; przen., wał, snop: s. dymu, kurzu, ognia; koń daje s-a = staje dębem; stanąć s-em, w s. ś. obrócić = osłupieć, znieruchomieć z powodu silnego wzruszenia; oczy w s. poszły = stanęły nieruchomie z przerażenia; oczy postawić w s. = przestać niemi poruszać z wrażenia; mówię, jak do s-a = nie słuchają mnie; do s-a bym wolał gadać = nie znajduję posłuchu; milczę, jak s. = nic nie mówię; s. powietrzny, wodny = trąba powietrzna, wodna; s. a. stos pacierzowy, kręgowy = kręgosłup; s. w barometrze = rtęć w rurce barometru.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.