M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Trzon

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michał Arct
Tytuł	M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	1916
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	T – wykaz haseł T – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[118]

 Trzon, płyta z żelaza, z cegieł, na której ś. ogień pali; rękojeść narzędzia, trzonek; t. pióra = pręcik pióra przy osadzie rurkowaty, dęty, dalej aż do końca twardy, lecz giętki; w bot., kwiatostan typu kłosu, o grubej, mięsistej osi, okryty kwiatami siedzącemi, najczęściej niedoskonałemi, zwykle bez osłon; środkowa część kolumny bez podstawy i głowicy; pień grzybów, bedłek, kłodzina; t. w maszynach; cienki, okrągły walec, poruszający ś. w kierunku swej długości; kadłub; t. kręgowy = zbita większa część każdego kręgu.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.