M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Warkocz

<<< Dane tekstu >>>
Autor	Michał Arct
Tytuł	M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca	M. Arct
Data wyd.	1916
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na Commons
Inne	W – wykaz haseł W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku

›››

[215]

 Warkocz, długie włosy na głowie splecione (fig.), kosa; garść podłużnych włókien; przen., ród kobiecy, biała płeć: po w-u = po matce, po linji żeńskiej, po kądzieli; w. komety = smuga świetlana, ciągnąca ś. za kometą, ogon, miotła (fig.); gałąź brzozy płaczącej; w. Bereniki, włosy Bereniki = jeden z gwiazdozbiorów półkuli północnej; ta część sochy, cienko zacięta, która wchodzi w grądziel; koniec tylnej śruby u strzelby; część górna żagla, związana a. ściągnięta; skrętka z kilku wici u orylów.

[216]

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.