Wiara, jedna z trzech cnót
tologicznych, teologicznych, przez którą mocno wierzymy w Boga i we wszystko, co On nam podał do wierzenia; religja, wyznanie, cześć, w jakibądź sposób oddawana Bogu:
w. chrześcijańska, żydowska, mahometańska i t. p.; wyznanie
w-y, artykuły
w-y = zwięźle sformułowane zasady pewnej religji a. pewnego wyznania; akt
w-y, wyznanie
w-y = ułożone przez Apostołów artykuły
w-y chrześcijańskiej t. zw. Wierzę w Boga i t. d.;
przen., wyznanie
w-y polityczne, społeczne, filozoficzne i t. p. = jasne sformułowanie zasad, dążeń, przekonań czyichś pod względem politycznym i t. d.; zaufanie, ufność, pewność, że coś jest prawdziwo a. że ktoś mówi prawdę: mieć
w-ę do kogo = ufać mu, wierzyć; stracić
w-ę u kogo = stracić zaufanie u niego; dać czemu
w-ę = uwierzyć; czynić co w dobrej wierze = w tym przekonaniu, że czyni ś. dobrze, uczciwie; robić co w złej wierze = z chęcią szkodzenia komu; wiarogodność, wierzytelność, powaga prawna; zaręczenie, zapewnienie słowne, umowa słowna, nie
popotwierdzonapotwierdzona na piśmie ani też żadnym aktem prawnym lub kościelnym; wypuścić więźnia na
w-ę = na zaręczenie, że powróci w żądanym terminie; żyć z kim na
w-ę = w małżeństwie nieślubnym; wierność, stałość, nieobłudność w dochowywaniu przyrzeczeń:
w. małżeńska; złamać
w-ę = stać ś. wiarołomcą;
zbior., bracia-żołnierze.
Strona w Wikisłowniku
