M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Wykałać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne W – wykaz haseł
W – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Wykałać, Wykalać, Wykłuwać, dok. Wykłuć; wykolnąć; dziurawić czymś ostrym, robiąc dziurki, tworzyć jakiś deseń; wydzierać, wyjmować, wyłupiać co za pomocą jakiegoś ostro zakończonego narzędzia; w. kogo skąd = wypędzać, rugować, dopiekając, dokuczając; ostro zakończonym przyrządem oczyszczać: w. zęby; zabijać wszystkich ostro zakończonym orężem, np. bagnetem, lancą, piką, szpadą; w. komu oczy czym = zawstydzać go, mówiąc mu prawdę w oczy; kruk krukowi oczu nie wykole = swój swojemu nie zrobi krzywdy; ciemno, choć oko wykól = nic nie widać; w. ś., wysuwać ś. ostrym końcem na zewnątrz; koląc, dopiekając, nawzajem siebie wypędzać, wypłaszać, wystraszać; wykluwać ś.; przen., wykrywać ś., objawiać ś. w postępowaniu.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.