M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego/Zaprawiać

<<< Dane tekstu >>>
Autor Michał Arct
Tytuł M. Arcta Słownik ilustrowany języka polskiego
Wydawca M. Arct
Data wyd. 1916
Miejsce wyd. Warszawa
Źródło Skany na Commons
Inne Z – wykaz haseł
Z – całość
Indeks stron
Strona w Wikisłowniku Strona w Wikisłowniku

Zaprawiać, dok. Zaprawić; dodawać do czego coś, np. do potrawy, dla lepszego smaku a. zapachu; z. kogo do czego, wprawiać go do czego, wyrabiać w nim gust do czego, zaostrzać smak do czego, wyrabiać zamiłowanie; z. kogo w co, przyuczać, przyzwyczajać, wdrażać do czego, wciągać w co; kształtować, układać; z. komu życie goryczą = zapełniać goryczą, nabawiać troski; z. piec w hucie = dawać mu zaprawę; z. pole, rolę = uprawiać, nawozić; z. dziurę = zarabiać, zatykać; z. tkaninę = dawać zaprawę pod farbę; z. ś., być zaprawianym; wprawiać ś., wdrażać ś., przyzwyczajać ś., przywykać; z. ś. do czego, nabierać gustu, smaku do czego; z. ś. na kim, nabywać wprawy ze szkodą czyją, naśladować go.


Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Michał Arct.