Meandry/353

	<<< Dane tekstu >>>
Autor	Felicyan Faleński
Tytuł	Meandry
Podtytuł	Strzępy myśli rozwianych
Wydawca	Michał Arct
Data wyd.	1904
Miejsce wyd.	Warszawa
Źródło	Skany na commons
Inne	Cały tekst; Pobierz jako: EPUB • PDF • MOBI
	Indeks stron

›››

353.

Kiedy nareszcie w swej porze,
Odchodząc z duszą mą zwiędniałą,
Zrzucę już z siebie zdarte ciało
W prochu bezdroże —
To wtedy, powie kto, być może:
— Coś jednak w głowie tej świtało.

— Coś — a nie więcej? — temci gorzej —
Kto inny na to powie.
— Czyż raz to komu świta w głowie —
A jednak, dzień się nie wytworzy
Z podobnie podrobionej zorzy,
Którą zrodziło pustkowie.

Cieszą się tylko płoche dzieci
Z pozłoconego widowiska.
Toćże i ognik w bagnach błyska,
I szkło promieńmi gra wśród śmieci —
Toćże i w nocy próchno świeci,
Lecz tylko zblizka.

Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Felicjan Faleński.