Meandry (1892)/120
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Meandry |
| Podtytuł | Strzępy myśli rozwianych |
| Wydawca | W. L. Anczyc i Spółka |
| Data wyd. | 1892 |
| Miejsce wyd. | Kraków |
| Źródło | Skany na Commons |
| Indeks stron | |
W Przedwiecznej Ciemni, Pycha, wyprzedziła
Nawet Szatana istnienie
I po nad jego siłę, nieskończenie
Jest potężniejszą jej siła.
Toż, gdy mu ona w darze grzech posyła,
Zgiął przed nią czoła promienie.
A przecięż, dzielniej życząc mu obrony,
W słoneczne zbrojny przepychy,
Zbór go osłaniał Współaniołów cichy,
Zdobnemi w skrzydła ramiony,
Wiedząc: że grzesznik zostać mógł zbawiony —
Byle się wyrzec chciał pychy.
Cóż? trudno. Wola twardą jest zawzięcie
W usłudze Przedwiecznej Złości!
Swą skroń, w żal łzawy, gną Duchowie prości,
Lecz mieć go musi we wstręcie
Ten, co był Władcą... choćby oka drgnięcie —
Choćby, wśród wiecznych ciemności.
