Miłe zatrudnienia w wolnych chwilach (Stefański)/15.
| <<< Dane tekstu >>> | |
| Autor | |
| Tytuł | Miłe zatrudnienia w wolnych chwilach |
| Wydawca | Wydawnictwo Dzieł Ludowych K. Miarki |
| Data wyd. | ok. 1920 |
| Miejsce wyd. | Mikołów |
| Źródło | Skany na Commons |
| Inne | Cały tekst |
| Indeks stron | |
15. Bąk.
Bąkiem nazywamy kulę próżną o wysokiej na palec nóżce; puszczona, buczy jak bąk, dlatego nazwa „bąk.“ Buczenie powstaje wskutek napływu powietrza do wnętrza kuli, przez znajdujący się w boku jej otwór. Ścianki otworu powinny być ostre, aby łatwiej powietrze przecinały. Aby bąka puścić, potrzebny do tego jest tak zwany klucz. Jest to kawałek drzewa z dziurką na jednym końcu i drugą mniejszą poprzeczną, z pierwszą się łączącą. Przez ową poprzeczną dziurkę przetykasz sznurek i owiązujesz dokoła nożkę bąka; następnie owiniętą sznurkiem nożkę wstawiasz w ów szerszy otwór. Gdy szybko za drugi koniec sznurka pociągniesz, bąk z klucza wyskoczy i będzie tańczył, bucząc poważnie.
