Miłe zatrudnienia w wolnych chwilach (Stefański)/29.

<<< Dane tekstu >>>
Autor Antoni Stefański
Tytuł Miłe zatrudnienia w wolnych chwilach
Wydawca Wydawnictwo Dzieł Ludowych K. Miarki
Data wyd. ok. 1920
Miejsce wyd. Mikołów
Źródło Skany na Commons
Inne Cały tekst
Pobierz jako: EPUB  • PDF  • MOBI 
Indeks stron
29. Wiatraczki.


1) Kartę papieru, czworoboczną, rozcina się od narożników ku środkowi aż do połowy; zagina się rogi również ku środkowi, wszystkie w jednę stronę, tak że tworzą się tulejki. Zagięte rogi przebija się gwoździkiem lub śpilką i przyczepia do kijka — i wiatraczek gotowy. Obraca on się za najmniejszym powiewem.
2) Z papieru wycina się dwie małe, równe chorągiewki i nakleja się na lekkie drewienko, jednę z tej, drugą z drugiej strony; w środek drewienka wbija się gwoździk, obrusza się, aby drewienko koło niego obracać się mogło i utyka się ów gwoździk w koniec jakiegokolwiek kijka. Gdy dzieci z chorągiewkami temi biegają, obracają się one i sprawiają im wiele uciechy. Jest to bardzo zdrowa dla dzieci rozrywka.

3) Odkrój okrągły kawałek korka, nautykaj w niego dokoła piór gołębich lub kaczych, stawiając je nieco ukośnie. Przyczepiwszy gwoździkiem wiatraczek do kijka, przez środek korka, możesz z nim biegać i bawić się.

4) Zamiast wyżej wspomnianych piór można dać lekkie deszczułki; sam zaś wiatraczek umieścić na cienkim słupku; u przedłużonej osi wiatraczka przymocować dwa młoteczki na kolankach, które za każdym obrotem wiatraczka będą w takt uderzały w niżej umieszczoną klapkę z pudełka od cygar. Wiatraczek taki, umieszczony na drzewie owocowem, straszy wróble, które nieraz wiele szkody wyrządzają.
5) Podobne do opisanych już wiatraczków można stawiać na piecach i nadawać im rozmaite formy, ptaszków, motyli itd. Najwięcej znanym jest wąż. Z niezbyt grubego kartonu,

np. ze starej do gry karty, wycina się okrągłą tarczę, a z niej następnie w okrąg ile możności równy pasek, aż do samego środka. Drugiemu końcowi można nadać kształt głowy żmii. W deszczułkę utkwij igliczkę i na niej zawieś wykrojonego węża ogonem w górę, a łbem na dół. Ową małą tarczkę u ogona zagnij nieco, aby wąż łatwiej mógł się obracać. Potem postaw gotową zabawkę na piec, a wąż natychmiast, jeżeli w piecu napalono, zacznie się kręcić. Nim piec cieplejszy, tem wąż szybciej się obraca, wskutek gwałtowniejszego prądu powietrza.




Tekst jest własnością publiczną (public domain). Szczegóły licencji na stronie autora: Antoni Stefański.